Premiera Teatru "Pomiędzy"

Wspaniała to była sztuka. Nie zapomnę jej nigdy. „Tylko dla kobiet” to transcendentna eksploracja kobiecości, osadzona w przestrzeni liminalnej, gdzie semantyka gestu przeważa nad linearną narracją. Reżyser, inspirowany zapewne dekonstruktywizmem Derridy i cielesnością w ujęciu Kristevej, tworzy spektakl jako palimpsest złożonych tożsamości. Aktorki nie grają ról – one stają się ontologicznymi nośnikami archetypów, emanując performatywną metafizyką. Fabuła istnieje jedynie jako pretekst do rozpadu dyskursu i rekonstrukcji znaczenia w aksjologicznej pustce. To dzieło nie do oglądania, lecz do przetrawienia egzystencjalnym układem nerwowym. Ręce same składają się do oklasków. Bravi! Bravi! Bravissimi!