Franciszka Urszula z Wiśniowieckich Radziwiłłówna (1705-1753) - dramatopisarka i poetka późnego baroku. Była córką Janusza Antoniego Korybuta ks. Wiśniowieckiego (wojewoda wołyński, wojewoda i kasztelan krakowski) i Teofili z Leszczyńskich (primo voto Konarzewskiej), żoną Michała Kazimierza „Rybeńko” Radziwiłła, założyciela teatru w Nieświeżu. W maju 1744 mianowana damą Orderu Krzyża Gwiaździstego. Radziwiłłówna - gruntownie oczytana i wrażliwa na sztukę - jest poniekąd pisarką „amatorską”, dziś jednak docenianą przez badaczy jako cenne zjawisko na pograniczu baroku i oświecenia w Polsce. Przyjaźniła się i korespondowała z poetką Antoniną Niemiryczową.
Poza Listami do męża pisanymi (po roku 1728), Przestrogami córce mojej Annie Marii (1738), dziełkiem O obowiązkach żołnierza chrześcijańskiego (1748), była autorką 16 utworów scenicznych (pisane m.in. dla teatru w Nieświeżu i tam amatorsko wystawiane), drukowanych w roku 1754 jako Komedie i tragedie przednio dowcipnym wynalazkiem, wybornym wiersza kształtem, bujnością rzeczy i poważnymi przekładami znamienite. Utwory te noszą wyraźne cechy baroku, ale otwierają się też na klasycyzm. Była autorką pierwszych polskich przekładów Moliera.
Źródło: wikipedia.org
Wiersz Franciszki Urszuli Radziwiłłówny czyta Stanisław Król z Oleśnickiej Biblioteki Publicznej im. M. Reja.
Przestrogi zbawienne alias informacja życia od Jaśnie Oświeconej Księżny Jejmości Franciszki Urszuli z Korybutów Wiśniowieckich Radziwiłłowej, wojewodziny wileńskiej, hetmanowej wielkiej Wielkiego księstwa Litewskiego, córce Annie Marii dane roku 1732.
Punkt szósty
Nie zazdrość nigdy niczego nikomu,
Tym się kontentuj, co mieć będziesz w domu.
Znaj, co jest w inszych, oraz chwal dobrego.
Nie gań przez zazdrość przyjaciela swego,
Bo ta zwyczajnie, gdy się w sercu wpije.
Swoje wynosi, tłumiąc cnoty czyje.
A choć kto chytrze pochwali twe zdanie,
Pozna, że w sobie masz upodobanie,
Które nie w inszych, tylko wszystko w sobie
Widzą, zdradliwych chwał nadają tobie.
Zazdrość do cenzur prowadzi i złego,
Więc, proszę, córko, wystrzegaj się tego.
Źródło: Zdzisław Libera - Poezja Polska VXIII wieku
Napisz komentarz
Komentarze