Nie żyje Ryszard Pstrocki

Wieczny odpoczynek rać mu dać Panie ***

Mój tato też odszedł w ubiegłym roku a teraz żegnam Pana Rysia spotkają się obaj po tamtej stronie będą opowiadać sobie o pobytach w Pobierowie obaj nie mogli żyć bez tego swojego Pobierowa żegnaj Panie Rysiu będzie nam ciebie brakowało

Cześć jego pamięci. Pół roku temu mój ojciec byli kumplami od lat teraz zorganizują nie jeden obóz na górze.

Żegnaj Rysiu , cześć Twojej pamięci

Szkoda Gościa.

Zegnaj Panie Ryszardzie.

Mama moja co roku jezdzila na dwa turnusy do Pobierowa,super sie rozumieli z Panem Rysiem,mama niestety odeszla w zeszlym roku ,ale do konca wspominala Pobierowo.

Nie! Rysiu?! Nie! To ten z nielicznych oleśnickich gigantów. Wiesław Kiryk był gigantem w sporcie wyczynowym. Rysiu był gigantem w sporcie, rekreacji gminnej. Dołączył do Andrzeja Proszkowskiego. Razem dokonywali wielkich dzieł. Gdyby nie oni nie byłoby czegoś wyjątkowego, czegoś pierwszego w historii relacji polsko-niemieckich. Czy ktoś wie, pamięta, że pierwszy mecz piłki nożnej drużyna Konsulatu Generalnego Niemiec, po zjednoczeniu, rozegrała z drużyną Gminy Oleśnica? A potem był rewanż z wiejskim piknikiem. Rysiu, niskiego wzrostu, a energii miał za wielu. Kręcił się i wszystko załatwiał, organizował. Co by o nim nie napisać, to będzie zbyt mało. Cóż za truizm: nie ma ludzi niezastąpionych. Są. Byli. Tak jak Wiesława Kiryka, tak i Ryszarda Pstrockiego nie da się zastąpić. Nie ma takich ludzi. Cholera, łza mi się zakręciła. Pamiętam jak z rodziną jechaliśmy gminnym, nie, nie gminnym, lecz autokarem z "technikum", załatwionym przez Rysia, jechaliśmy do Pobierowa. To, jeżeli pamiętam, były pierwsze wyjazdy. Warunki skromne. I cóż z tego? Było wesoło. Dziękuję za to jemu. Czy ktoś zdążył zapisać jego wspomnienia? Nie ma ...

Do Pobierowa do Rysia jeździły całe pokolenia. Skończyła się pewna epoka. Pozostał smutek , żal i wspomnienie po przyzwoitym, życzliwym i zawsze uśmiechniętym Człowieku!

Cześć Jego pamięci...