Oto historia dwójki znanych przedsiębiorców z Oleśnicy. W tle pożyczka rzekomo 3,3 mln zł, przejęcie gruntów i najważniejsza kwestia - miliona złotych, który jeden miał przekazać drugiemu w torbie, a ten drugi twierdzi, że go nie przekazał...
Miliony na interes życia
Obaj są w Oleśnicy doskonale znani. Obaj zaczynali od branży rolniczej. Dynamiczny i młodszy - nazwijmy go R. - prowadzi biznesy z różnych branż. Również starszy - nazwijmy go K. - obecnie zajął się również inną dziedziną gospodarczą.
Panów poznaje jeden z oleśnickich adwokatów w swojej kancelarii. R. szuka partnera do budowlanej inwestycji. K. proponuje mu pożyczkę, ale R. nie jest zainteresowany taką formą współpracy, bo szuka biznesowego partnera. Potem przez kilka lat panowie nie mają kontaktu.
R. przypomina sobie o K., kiedy wpada na pomysł ściągnięcia rudy żelaza z Sofii. Ma już kredyty zaciągnięte na inny biznes i na bankową pożyczkę nie może liczyć. W dodatku czas go nagli. Transakcja musi dojść szybko do skutku. A to ma być interes jego życia - z wielokrotną przebitką. Wpada więc na pomysł, aby wrócić do rozmowy sprzed kilku lat, pożyczyć pieniądze od K., spłacić nimi kredyt w banku i zaciągnąć nowy, pod zapowiadające się rewelacyjnie przedsięwzięcie z rudą żelaza.
R. nawiązuje ponowny kontakt z K. Z materiałów, do których dotarła Panorama Oleśnicka, wynika, że poinformował przedsiębiorcę, iż chce od niego pożyczyć 3,3 mln zł. Jako zabezpieczenie pożyczki K. wskazał dwie nieruchomości w Oleśnicy należące do R. Jeden to działka na L., drugi działka na B.
Biznesmeni ustalili, że umowa pożyczki zostanie zawarta przed notariuszem wskazanym przez K. - to jedna z kancelarii notarialnych w Oleśnicy.
Co wydarzyło się u notariusza? W tej kwestii obie strony przedstawiają sprzeczne, całkowicie się wykluczające, wersje.
Miał tylko saszetkę - miliona mi nie dał
R. utrzymuje, że K. miał przy sobie tylko małą saszetkę. Z treści umowy wynikało, że K. pożycza R. i jego żonie 3.300.000 zł. Ustalono też termin jej zwrotu - po 5 miesiącach. Notariusz miała sporządzać umowę, a panowie pojechali do Urzędu Miasta Oleśnicy. K. chciał sprawdzić plan zagospodarowania dla dwóch zastawionych działek. Usłyszał, że to działki budowlane. Potem pojechali do Banku Spółdzielczego. K. poszedł zrobić przelew. Po powrocie w aucie okazał go R. - przelew był na 2 mln zł. Potem biznesmeni jadą do Banku Milenium. K. idzie zrobić przelew, wraca, pokazuje go - jest na 300 tysięcy.
Panowie wracają do kancelarii. Podczas jazdy K. ma powiedzieć, że brakujący milion przekaże R. po podpisaniu umowy zabezpieczenia. W kancelarii przedsiębiorcy podpisują przygotowana przez notariusz umowę. Wychodzą. Na pytania R., kierowane do K., kiedy przeleje pozostała kwotę, ten miał się tylko uśmiechać...
Milion miałem w torbie - przekazałem go
Co na to K.?
Z jego wyjaśnień wynika, że potwierdza, iż kwotę 2,3 mln zł przelał z dwóch banków: Spółdzielczego i Millenium. A brakujący milion?
W tej kwestii utrzymuje, że ta kwota została zapłacona gotówką przez niego u notariusz, ale bez jej obecności. Przy przekazaniu gotówki miał być tylko R. i jego żona. Gotówkę K. miał przynieść w teczce. Były to paczki bankowe - 50 po 20 tysięcy zł. Gotówkę tę K. miał mieć przygotowaną w firmowym sejfie. Faktu wybrania miliona z sejfu nigdzie nie dokumentował. Tylko on miał klucz do sejfu.
K. twierdzi, że teczka, w której znajdowała się kwota 1 mln zł, to jego skórzana osobista torba. K. utrzymuje, że R. z żoną wyrywkowo przejrzeli bloczki z pieniędzmi. Mieli nie mieć żadnych pretensji o to, że tak duże pieniądze otrzymali w gotówce.
Mało tego - K. twierdzi, że R. był szczęśliwy, że ,,wcisnął” mu takie zabezpieczenie i utrzymuje, że nie miał nigdy zamiaru zwracać pieniędzy. Ocenia, że biznesmen chciał się pozbyć zastawionych nieruchomości. Uważa, że ich wartość jest mniejsza niż przekazana kwota pieniędzy.
Taka jest wersja K.
Co z tym milionem? Jak to co - wypłacony!
R. stanowczo ją podważa. Twierdzi, że K. już wcześniej założył spółkę, aby inwestować na jednej z zastawionych nieruchomości, które miał zamiar przejąć.
Ale na razie R. czeka na milion. W dodatku ma poważny kłopot, bo interes z rudą żelaza nie wypalił. Okazało się, że po sprawdzeniu próbek rudy jego odbiorca nie zakupi jej z uwagi na niespełnianie wymogów dla tego surowca do produkcji stali w Unii Europejskiej, mimo że wcześniej było zapewnienie od sprzedawcy o zachowaniu wszelkich norm. A 2,3 mln zł rozchodzi się na spłatę kredytu i bieżącą działalność firmy.
Dzień przed terminem zwrotu pożyczki R. wystosowuje do K. oficjalne pismo o wypłacenie mu brakującego miliona zł. W odpowiedzi otrzymał pismo, że kwota miliona zł została wypłacona...
Nieruchomości stają się własnością K.
Dowody nie podważają żadnej wersji...
R. czuje się oszukany. Składa zawiadomienie do Prokuratury Rejonowej w Oleśnicy.
Ta wszczyna śledztwo w sprawie doprowadzenia R. i jego żony "do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości 1.000.000 zł przez K. (...) poprzez niewypłacenie uzgodnionej kwoty 1.000.000 zł z kwoty 3.300.000 zł, na jaką opiewała umowa, mimo uzyskania prawa własności nieruchomości stanowiących zabezpieczenie".
Przesłuchano pokrzywdzonych i świadków, w tym K., notariusz, adwokata, który panów zapoznał, i inne osoby. Przeprowadzono konfrontację między pokrzywdzonymi a K.
Wynik? Umorzenie. Prokuratura nie zdołała przeciąć tego węzła gordyjskiego, czyli zebrać dowodów dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienie przestępstwa. Ani (poza aktem notarialnym) nie uzyskano żadnych dowodów potwierdzających fakt zapłaty miliona przez K., ani nie zebrano dowodów, że K. zeznał nieprawdę co do okoliczności wypłaty.
Na czym polegał zysk w tej transakcji?!
Wielu czytelników nurtuje teraz zapewne pytanie, na czym polegał zysk K. z umowy pożyczki 3,3 mln zł, skoro do zwrotu była kwota taka sama, bez odsetek?!
Na tak postawione pytanie K. miał odpowiadać, że była między stronami umowa ustna, iż po zwrocie 3,3 mln zł R. mu to jakoś wynagrodzi. Miał nie określić wprost, jak, ale K. utrzymywał, że sugerował się poręczeniem ustnym adwokata i traktował to jako pomoc dla znajomego...
A może ten milion to były odsetki? Taki proceder sugerował detektyw Krzysztof Rutkowski, który zajmował się tą sprawą. Ale pamiętajmy, że nawet trzy lata pozbawienia wolności grożą osobie, która - wykorzystując przymusowe położenie przedsiębiorcy - udziela mu pożyczki i żąda wygórowanych odsetek.
Konkludując - czy to koniec sprawy, skoro prokuratura ją umorzyła? Wiele wskazuje na to, że nie. Ustaliliśmy, że sprawa spornego miliona została zgłoszona do CBA i CBŚ. Pracuje nad nią też wspomniany Rutkowski. Podobno rozmawia z kilkoma osobami, które też czują się oszukane...
Napisz komentarz
Komentarze