W programie dzieło Alessandro Scarlatti La Giuditta w wykonaniu solistów - uczestników 45. Kursu Interpretacji Muzyki Oratoryjnej i Kantatowej i zespołu festiwalowego pod dyrekcją Aleksandry Rupocińskiej.
Podczas Wratislavii Cantans swoje osiągnięcia artystyczne będą mogli zaprezentować uczestnicy odbywającego się już po raz 45. Kursu Interpretacji Muzyki Oratoryjnej i Kantatowej. Tym razem przedstawią nowatorskie oratorium La Giuditta Alessandra Scarlattiego. Za sprawą tego dzieła powrócimy do historii biblijnej Judyty: w 2019 roku podczas festiwalu pod dyrekcją Giovanniego Antoniniego zabrzmiało z kolei jedyne zachowane oratorium Antonia Vivaldiego - Judyta triumfująca.
Żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku Alessandro Scarlatti był jednym z wybitnych kompozytorów epoki baroku i jednym z najważniejszych związanych z Neapolem twórców muzyki wokalnej. Przeszedł do historii przede wszystkim jako autor bardzo licznych oper, ale jego La Giuditta z 1693 roku to oratorium, a zatem utwór o tematyce religijnej, przeznaczony do wykonań koncertowych, a nie scenicznych. Libretto dzieła napisał kardynał Pietro Ottoboni, który zamówił u Scarlattiego kompozycję z myślą o wykonywaniu jej na swoim dworze w Rzymie. Za kanwę posłużyła historia opisana w starotestamentowej Księdze Judyty. Potężna armia asyryjska pod wodzą Holofernesa oblegała Betulię, gdzie schronił się lud Izraela. Kiedy po ponad trzydziestu dniach miasto nie było w stanie dłużej się bronić, jedna z kobiet, Judyta, postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. Udała się, pięknie ubrana, do obozu Asyryjczyków, uwiodła przywódcę wrogich wojsk, a kiedy ten czwartego dnia zasnął upojony winem po wspólnej kolacji, ucięła mu głowę, włożyła ją do kosza i powróciła do miasta. Kiedy Izraelici wywiesili zdobycz na murach, przerażeni Asyryjczycy uciekli w popłochu. Wojska izraelskie ruszyły za nimi.
Scarlatti i Ottoboni zarzucili w swoim utworze jedność czasu, miejsca i akcji. Poszczególne sceny rozgrywają się na przemian w oblężonej Betulii i w obozie Holofernesa. Dzieło jest niejednorodne. Znaleźć tu można zarówno części bardzo krótkie, jak i wielkie, rozbudowane arie, a także efektowne finały. Żywa, gwałtowna, namiętna i pełna emocji muzyka Scarlattiego z powodzeniem przetrwała próbę czasu i po dziś dzień wywiera duże wrażenie bezpośredniością zawartych w niej uczuć. Kompozytor wrócił do tematu Judyty kilka lat później, kiedy w 1697 roku przygotował na zamówienie księcia Antonia Ottoboniego, ojca kardynała, drugie dzieło o tym samym tytule. Różni się ono od poprzedniej wersji mniejszą liczbą głosów solowych, a obsada instrumentalna ograniczona jest do smyczków i basso continuo.
Wejściówki będą do odebrania przed koncertem przy wejściu do Bazyliki Mniejszej.
Napisz komentarz
Komentarze